Door de communicatiemedewerker van de gemeente
Philip Apeldoorn en Twan van Hagen zijn beide duurzaamheidsambassadeur voor gemeente Beesel. En dat is niet zonder reden. Zelden heb ik twee mensen meegemaakt die zo enthousiast over duurzaamheid, en dan vooral over biodiversiteit, kunnen vertellen als deze twee heren. Ik ben nog maar net binnen of Twan begint met uit uiten van zijn zorgen over de staat van de biodiversiteit in Nederland. “Het is hier echt slecht gesteld, de biodiversiteit in de woestijn is soms nog beter dan hier.” Philip beaamt deze zorgen. Hij ziet het aan zijn bijenoase. Dit jaar ziet hij daar bijvoorbeeld al veel minder solitaire bijen dan vorig jaar.
Een plek waar bijen en mensen samen kunnen eten
Dan komt het gesprek op het voedselbos. Ik vraag hoe het idee voor een voedselbos is ontstaan. “Het idee ontstond bij een kopje koffie”, vertelt Philip. “Ik had nog een stuk grond waar ik graag iets mee wilde doen. Samen met Twan kwamen we toen op het idee van een voedselbos op deze plek”. Twan en Philip willen graag iets geven aan de inwoners en het dorp een stukje mooier maken. Ze doen het dan ook allebei voor de fun, niet voor de winst. Voor Philip spelen ook de bijen een belangrijke rol. Hij wil graag meer doen voor solitaire bijen, bijen die niet zoals honingbijen worden verzorgd door een imker. Ook solitaire bijen hebben voldoende voedsel nodig. In het voedselbos komen daarom planten die eetbaar zijn voor mensen, “maar elke plant die er komt moet ook iets opleveren voor bijen, vogels of vlinders!”
Anders kijken naar voedsel
Een voedselbos is veel beter voor de biodiversiteit dan onze huidige vorm van landbouw. “Monoculturen zijn als auto’s op diesel of benzine, uiteindelijk zullen ze verdwijnen.” De huidige landbouw levert eenmalig heel veel op van een bepaald gewas. Bovendien moet er vaak veel gif gespoten worden om elk jaar opnieuw een goede oogst te hebben. Irrigatie gaat uiteindelijk een probleem opleveren door meer en langere perioden van droogte. In een voedselbos werk je met de natuur mee in plaats van tegen de natuur in. Vanwege de grote verscheidenheid aan soorten kun je er bijna het hele jaar door oogsten. Bovendien leer je er veel nieuwe soorten kennen. Zo ga je op een andere manier met voedsel om. “Hoe weet je met zoveel onbekende planten, bloemen en vruchten wat je wel en niet kunt eten?” vraag ik. “We willen bij de planten bordjes zetten met een QR-code. Als je die scant, zie je welke plant je voor je hebt en wat je er mee kunt doen. Zo zie je hoe je het in een gerecht kunt verwerken bijvoorbeeld” legt Twan uit.
Een voedselbos, wat is dat eigenlijk?
Dan gaan we naar buiten. Ik wil uiteraard graag zien hoe het voedselbos er nu bij ligt. Het is heerlijk weer, dus we kunnen lekker rondwandelen. Ondertussen laat Philip me zijn bijen zien en vertelt Twan over de bloemen en de planten die we tegenkomen. Twan legt uit hoe ze het bos hebben ingericht met de natuur mee. Het voedselbos is ontworpen als een systeem met verschillende lagen en dus geen bos zoals we dat kennen vol met hoge bomen. Een kruidlaag, bomen, klimmers, kleinere bomen, struiken. Op die manier houd je rekening met wind, met vochthuishouding en met zon en schaduw. Het valt me op hoeveel de twee heren van elkaar leren. Philip leert nieuwe dingen van Twan over verschillende planten, terwijl Twan met al zijn vragen over bijen bij Philip terecht kan. Elkaar inspireren, van elkaar leren en aan de slag, een hele mooie samenwerking!
Sponsors, activiteiten en op zoek naar een naam!
Er is nu ongeveer 10 tot 15 procent geplant In het voedselbos. Er moet dus nog heel wat bij komen. In het najaar willen Twan en Philip een volgende stap gaan zetten.
Het voedselbos is er nadrukkelijk voor de buurt en voor de inwoners van gemeente Beesel. Zo willen ze leuke activiteiten en workshops gaan aanbieden, denk bijvoorbeeld aan een kok die een gerecht maakt met ingrediënten die geplukt zijn in het bos. Philip en Twan hoeven er niet aan te verdienen, maar voor helemaal niks lukt het natuurlijk niet. We bekijken als gemeente hoe we dit project kunnen ondersteunen, maar dat zal niet genoeg zijn om alle bomen, planten en andere activiteiten te bekostigen. Daarom zijn Philip en Twan op zoek naar sponsors. Groot of klein, dat maakt niet uit! Bovendien krijg je er van deze heren ook nog iets leuks voor terug. Denk aan een keer extra komen oogsten, of een bankje met jouw (bedrijfs)naam erop.
Ook zijn Twan en Philip nog op zoek naar een naam voor het voedselbos. Ze zullen voor de officiële opening een prijsvraag uitschrijven. Wil je er vast rustig over nadenken, fiets dan eens langs, ga op een bankje zitten en neem de tijd om te kijken en te luisteren. Met wat geluk komt de imker naar buiten en ben je zo, zonder daar iets van te merken, een uur en heel veel bijenfeitjes verder!
